Kotorz Mały mieści się w wyrazach "ambo Chotors". Wydawałoby się, że obydwa Kotorze - to jak brat i siostra, nierozdzieleni. Tereny te były zapewne własnością książąt opolskich. Potem jednak każdy z Kotorzów dostał się w ręce osobnych panów.
Dnia 21.8.1312r. książe opolski Bolesław I sprzedaje własność rodzinie Bogdalon, Swienclo, Steucho; a ci rocznie oddawali mu 20 garnków miodu.
Potem wspomina się Henryka v. Pechnowitz. W 1430r. Kotorz Mały jest w rękach Andrzeja de Sippe, Henryka Dornheyn, gdy Kotorz Wielki był własnością Andrzeja Borgane. W 1434r. Kotorz Mały przejmuje Janek Ch(o)tulinsky z Ujazdu.
Po 1462r. Kotorz Mały łączony jest już z Kotorzem Wielkim przez rodziny v.Bees, Schilhan(gen) z Otmętu, Jana Cunowitz, Seebce-Srbacz, Krzysztofa Parchowitz i Piotra v.Koenigsfeld. Przez ożenek z Cathariną von Koenigsfeld wszedł w własność kotorską Jan v.Kokorz z Kamieńca.Ten podpisuje się w 1562r. jako Georg. von Koenigsfeld, pan na Turawie i Chotors.
W 1295r. wikary katedry opolskiej obejmuje opieką duszpasterską "ambo Chotors". Datę powstania naszej miejscowości należy zatem przesunąć na wcześniejsze jeszcze lata. Kiedy Kotorz Wielki stał się własnością jakiejś znacznej rodziny - nie wiadomo. 3.3.1309r. dokumenty duszpasterskie wspominają jakiegoś Bolko de Cotors. Tak podpisał się pod dokumentem sprzedaży Fałkowic przez księcia Bolesława Opolskiego na rzecz Macieja Domaslau. Bolko de Cotors jest więc może pierwszym historycznie znanym właścicielem Kotorza Wielkiego. W dniu 2.04.1375r. Henricus von Pechnowitz sprzedaje most przy Gosławicach nad wodą Błotnicy Stefanowi v.Luboszyc. Wśród wielu miejscowości pisze też o "ambo Chotors".
W 1399r. Władysław Opolczyk daruje Luboszyce dominikanom w Opolu; również i młyn nakazując, aby mieszkańcy "magna et parva Cotocz, Lubiani et Hangri" tu przywozili swoje zboże do mielenia. Dokument ten podpisał też Perco de Cotocz.
W 1404r. poznajemy Mathiasa.v. Cotocz; podpisał on dokument w sporze o granicę między Wenger et Gylowa.
Rok 1418 zapisuje następnego właściciela: jest nim Jacobus alias Jacuschias Bochica, heres in Chotors (w związku z dziejami klasztoru w Czarnowąsach).
W 1429r. inny właściciel Schambor v.Chotors sprzedaje dobra kotorskie Andrzejowi v.Borgane.
Od 1462r. Kotorz Wielki jest już własnością znacznej rodziny śląskiej von Bees. Bartosz sprzedaje dobra, również i kotorskie, bratu Adamowi, który mieszkał w Lesczinach. Adam v.Bees dobra te sprzedaje Annie Schilhangen z Otmętu. Nie wiadomo, kiedy Anna zrezygnowała w kotorskich własności.
W 1504r. Jan von Cunowi tz sprzedaje Wenzelowi Serbce (Srbacz) dobra Kotorza Wielkiego, Stedreasches, Elguth, Cadlub, Rozsocha i obydwie Kuchary. Tu poraz pierwszy słyszymy o Rozkosze i dwóch Kucharach. Elias S(o)bcze sprzedaje dobra na rzecz Christopha von Parchowitz. Po 5 latach rezygnuje z włości na rzecz rodziny Koenigsfeld, co poświadcza książe Jan Opolski. Rodzina Koenigsfeld pochodzi z Bawarii. Petrus. Koenigsfeld miał za żonę Catharinę Strela z Otmętu; z nią i dwoje dzieci: Grzegorza i Catharinę. Ta wyszła w 1556r. za mąż za Jana v. Kokorz z Kamieńca spod Gliwic.
Rodzina Kokorz jest starą śląską rodziną znana już w 1311r. Georg. von Koenigsfeld jest jeszcze w 1552r. podpisany jako właściciel na obu Kucharzinach. Ale już w 10 lat później w korespondencji z Bernardem Mackowieczkim wspominając dobra Cotocz i Krznizy podpisuje się jako Georg v.Koenigsfeld, pan na Turawie i Chotorzu.
